شناسایی میگوی آبی (Marsupenaeus japonicas, Bate 1888) در آبهای بوشهر (خلیج فارس)

در تاریخ 4/7/1391 گونه ای از میگوهای پنائیده که در ترکیب صید میگوی یک شناور صیادی مشاده شده بود توسط آقای علیزاده به پژوهشکده میگوی کشور تحویل داده شد. با تطبیق نمونه یاد شده با کلید شناسایی آبزیان گونه مزبور شناسایی گردید. نام علمی این میگو Marsupenaeus japonicas می باشد که یکی از گونه های نادر در خلیج فارس است و تعداد اندکی از این میگو در این منطقه تاکنون دیده شده است. گزارش مختصری از پارامترهای ثبت شده این گونه در زیر آمده است.

مشخصات مورفولوژیکی و پراکنش جغرافیایی:

در قسمت زیرین کاراپاس دارای یک خار وجود دارد. در بند اول ناحیه دمی 3 باند دیده می شود. آخرین بند ناحیه دمی دارای باندی است که متصل به انتهای بند نمی باشد. رنگ باله های دمی آبی است. در نرها حداکثر طول کل به 190 میلی متر و در ماده ها به 225 میلی متر می رسد. پراکنش آن در آبهای استرالیا، جنوب افریقا، ژاپن، کره و دریای سرخ می باشد. همچنین گزارش شده که این گونه از طریق دریای سرخ به دریای مدیترانه نیز وارد شده است. تا عمق 90 متری دیده شده و محل زیست آن مناطق شنی و گلی می باشد. یکی از گونه های مهم اقتصادی در ژاپن محسوب می شود و به همین دلیل در استرالیا به آن شاه میگوی ژاپنی (Japanese king prawn) می گویند. در ژاپن کوروما-ابی (Kuruma-ebi) نامیده می شود. در ایران به دلیل رنگ آبی باله دمی، میگوی آبی نامگذاری شده است.

مشخصات گونه صید شده به شرح زیر است.:

طول کل: 155 میلی متر

طول کاراپاس: 58 میلی متر

جنسیت: ماده

مرحله باروری: 2

گزارش دهنده: نصیر نیامیمندی

میزان صید نسبت به سال گذشته در این منطقه در حدود 51 درصد کاهش نشان می‌دهد.

بر اساس گشتهای تحقیقاتی انجام شده توسط کارشناسان بخش بیولوژی و ارزیابی ذخایر پژوهشکده، صید میگو در آبهای غربی استان خوزستان (لیفه –بوسیف) از تاریخ 30/7/90 آزاد اعلام گردید. پس از 55 روز تلاش و فعالیت 678 قایق و 216 فروند لنج صیادی، صید در تاریخ 25/9/90 ممنوع اعلام شد. بر اساس آمار اعلام شده توسط معاونت صید شیلات خوزستان در تاریخ 14/10/90 پس از جمع آوری کلیه اطلاعات از بنادر صیادی میزان نهایی میگوی صید شده به حدود 735 تن رسید که نسبت به صید سال گذشته در این منطقه در حدود 51 درصد کاهش نشان می‌دهد. ترکیب میگوی صید شده شامل 80 درصد میگوی سفید (Metapenaeus affinis)  و 19 درصد میگوی خنجری  یا سرتیز (Parapenaeopsis  stylifera) و  یک درصد میگوی ببری (Penaeus semisulcatus) بوده است

تاریخچه ای از پرورش میگوی دراز آب شیرین

آشنایی با میگو و طریقه پرورش آن

پرورش میگو

گونه‌های میگوی آب شیرین جنس Macrobrachium در سراسر مناطق گرمسیری و نیم گرمسیری جهان پراکنده‌اند. این گونه‌ها در اغلب آبهای شیرین داخلی شامل دریاچه‌ها ، رودخانــه‌ها، باتلاقها ، نهرهای آبیاری ، کانالها و استخرها یافت می‌شوند. اغلب گونه‌ها در مراحل نخستین چرخه زندگیشان به آب لب شور نیاز دارند و بنا بر این در آبهایی یافت می‌شوند که مستقیم یا غیر مستقیم به دریا می‌پیوندند، هر چند بعضی از آنها چرخه زندگیشان را در دریاچه‌های داخلی آب شور یا آب شیرین کامل می‌کنند. بعضی از.......................